Op de rol: ‘Het laminaat is van de urine gaan bollen’

De stank! De bende! ‘Dat was mij wat. En u woonde daar’, zegt politierechter Janneke Bellaart. Ze komt woorden te kort om te beschrijven wat ze in het politierapport heeft gelezen en op foto’s heeft gezien: Marks woning was een augiasstal. Te midden van de afval en de drollen en met zijn poten in de pies, staart een vermagerde hond versuft de agenten aan. Het is niet Marks urine die door het beton sijpelt, maar die van Zorba de hond. ‘Het laminaat is van de urine gaan bollen’, gruwelt de politierechter.

Mark is vandaag keurig verschenen in de Enschede Zaal van het gerechtsgebouw in Haarlem. Zonder advocaat, maar wel met zijn moeder. Hij heeft Zorba, volgens de dierenarts een kruising tussen een bull terriër en een windhond, inderdaad verwaarloosd. ‘Ik heb niet goed voor hem gezorgd.’ ‘Hoe kan dat?’ vraagt de politierechter. Mark weet hoe het kwam. ‘Ik zat slecht in mijn vel.’ Omdat hij beschonken achter het stuur had gezeten en was betrapt, had hij ook nog eens 7 maanden niet mogen autorijden. ‘Daardoor kon ik niet meer van mijn werk naar Velsen rijden om de hond uit te laten. Het is niet te doen met de fiets of de trein. Ik wilde niet om hulp vragen. Ik wilde het zelf oplossen, maar dat lukte dus niet. De problemen stapelden zich alleen maar op. Ik wist niet waar ik moest beginnen.’

‘Liet u de hond überhaupt weleens uit?’, wil politierechter Bellaart weten. ‘Ja hoor’, antwoordt Mark, ‘maar als ik dat had gedaan, pieste hij thuis meteen in de kamer. Dan denk je ook: laat maar.’ Niet alleen Zorba, ook Mark bivakkeerde soms in die augiasstal. ‘U hebt er ook geslapen?’, vraagt de politierechter ongelovig. Jazeker, als hij niet bij zijn vriendin in Castricum overnachtte. ‘Hoe is dat mogelijk, tussen de uitwerpselen en in de ammoniaklucht?’, vraagt ze. ‘Knijper op de neus en bergschoenen aan of zo?’ Nee hoor, gewoon ogen dicht en knorren maar.

De agenten die zich een weg banen door Marks flat zien dat de voederbak leeg is, maar er ligt nog wel een redelijk gevulde zak met eten op de vloer. De drinkbak is leeg. ‘Hoe kan dat?’, vraagt politierechter Bellaart. Mark: ‘Ik gaf hem wel regelmatig eten en drinken. Soms at en dronk hij alles in 1 keer op en soms deed hij er 3 dagen over.’ In die tijd vond Mark overigens dat de verzorging niets te wensen overliet. ‘Ik ben met hem naar de dierenarts geweest voor zijn vaccinaties en er was niets aan de hand.’
De dierenambulance neemt Zorba na het politiebezoek mee naar de dierenarts, die constateert dat de hond vermagerd is, te lange nagels en tandsteen heeft, schilfers in zijn vacht en bulten op zijn huid. Ook zit er bloed in zijn urine. Hij is uitgedroogd en moet een nacht aan het infuus. Hond Zorba krijgt een ander onderkomen.

‘Mijnheer heeft er verstandig aan gedaan om afstand te doen van de hond. Zorba heeft een gouden mand gevonden in een huis waar wel goed voor hem wordt gezorgd’, meent officier van justitie Marianne Eising. Ook Mark zit inmiddels beter in zijn vel. Hij is niet van plan om nog een keer een hond te nemen. Hij heeft een baan, maar kan niet goed voor zijn eigen financiën zorgen. Daarom wordt bewindvoering geregeld. Psychologische hulp is niet nodig. De woning in Velsen-Noord is weer op orde. Mark: ‘Het huis is aan kant en wat gemakkelijker bij te houden. Mijn moeder komt geregeld langs, dat is een stevige stok achter de deur.’

Dat Mark slecht in zijn vel zat, wil officier van justitie Eising onmiddellijk geloven. ‘In zo’n huis wil niemand wonen.’ Maar zijn persoonlijke perikelen zijn geen excuus voor het verwaarlozen van Zorba, vindt de officier. ‘Een dier is afhankelijk van mensen. Een hond kan zichzelf niet uitlaten en niet zelf de kamer dweilen of zijn ontlasting opruimen.’ Zorba werd meer niet dan wel uitgelaten, denkt de officier. De hond kreeg ook onvoldoende medische zorg en had te weinig water. ‘Mijnheer is ernstig tekortgeschoten in de zorg voor de hond.’ Ze eist een werkstraf van 20 uur. Een terechte eis, vindt politierechter Bellaart. Dat het niet goed ging met Mark, wil ook de rechter graag geloven. Maar hij is toch vooral een slechte baas geweest voor Zorba. ‘Terwijl een dier een goede baas verdient’.

* Om redenen van privacy is de naam gefingeerd.

Bron: https://www.rechtspraak.nl/Organisatie-en-contact/Organisatie/Rechtbanken/Rechtbank-Noord-Holland/Nieuws/Paginas/Op-de-rol-Het-laminaat-is-van-de-urine-gaan-bollen.aspx?pk_campaign=redactie&pk_medium=e-mail&pk_source=nieuwsbrief&pk_keyword=nieuwsbrief